Гусь-гуменніца

Гусь-гуменніца(anser fabalis). У Беларусі гусакоў здабываюць часцей за ўсё выпадкова, палюючы на качак, а паколькі на качку пераважная частка паляўнічых выходзіць толькі ў жніўні, то колькасць адстрэльваямых на пачынаючымся значна пазней пралёце гусакоў нікчэмна мала. Тым не менш пры адмысловым вывучэнні мясцовых перамяшчэнняў гусакоў і іх паводзін паляванне на гэтых птушак можа быць вельмі паспяховым. У Беларусі гусакі сустракаюцца толькі на вясновым і восеньскім пралётах, звычайна ў кастрычніку і красавіку. Мігруючы ўвосень на месцы зімоўкі, гусакі падоўгу затрымоўваюцца ў зручных для нагульвання тлушча месцах. Канцэнтруюцца яны звычайна ў поймах раўнінных рэк, у наваколлях розных вадаёмаў, размешчаных сярод шырокіх масіваў зімавых палёў або іншых сельгасугоддзяў. У гэты перыяд рытм іх жыцця падпарадкоўваецца строгаму распарадку. Досвіткам гусакі, якія начавалі на выспах або водмелях вадаёмаў, паднімаюцца на крыло і пералятаюць на аблюбаваныя месцы кармлення: палі зімавых, прыбраныя палі гароху, кукурузы. Калі сярод палёў захоўваюцца лужыны, то птушкі на іх праводзяць цэлы дзень; калі жа палі сухія, то бліжэй да поўдня яны абавязкова пералятаюць да вады, дзе здавальняюць смагу і чысцяць апярэнне. Затым яны зноў перамяшчаюцца на месцы кармлення. З наступам змяркання птушкі ляцяць на вадаём, дзе ўжо ў поўнай цемры выходзяць на выспы, водмелі, адчыненыя берагі. Месцы кармлення, вадапою і начлегі досыць пастаны, як і шляхі пералёту паміж імі. Каб паляваць на гусакоў трэба навучыцца беспамылкова адрозніваць хоць бы асноўныя іх віды, паколькі сярод гусакоў нямала рэдкіх, занесеных у Чырвоную кнігу відаў.
Гусь-гуменніца на адлегласці адрозніваецца ад іншых гусакоў больш цёмнай афарбоўкай апярэння і амаль чорнымі пёрамі махавых. На блізкай адлегласці кідаецца ў вочы жоўта-памяранцавая або чырванаватая паласа пасярэдзіне дзюбы, тады як яго падстава і канец цёмныя. Як і шэрыя гусакі, пры пералёце зграі гуменніц выбудоўваюцца ў лінію або кутом. Падчас міграцыі на ляту голас гуменніцы гучыць як "гог".